ΧΑΛΒΑΗ 5-0 η ταινία του Μάρκου Σεφερλή

Ένας βιομήχανος χαλβά βρίσκεται δολοφονημένος στην έπαυλή του.
5 ύποπτοι, 0 αποδεικτικά στοιχεία.
Ίντριγκες, πάθη, μίση, δολοπλοκίες και κάθε μέρα έρχονται στο φως νέα στοιχεία που περιπλέκουν την υπόθεση. Θα καταφέρει ο αστυνόμος Μπέκρας να βρει τον δολοφόνο; Ανακαλύψετε βλέποντας την ΧΑΛΒΑΗ 5-0 ταινία Μάρκου Σεφερλή

ΧΑΛΒΑΗ 5-0 η ταινία του Μάρκου Σεφερλή

Ο ανατρεπτικός Μάρκος Σεφερλής παρουσιάζει την πρώτη του ταινία «Χαλβάη 5-0» συνεχίζοντας την κωμική παράδοση που έχει δημιουργήσει τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Σε σκηνοθεσία του Mάνου Καμπίτη και σενάριο του Μάρκου Σεφερλή, η ταινία «Χαλβάη 5-0» τοποθετεί στον πυρήνα της μία ιστορία μυστηρίου για να δοκιμάσει εκ νέου, μέσα από απρόοπτα και ακραία γνώριμες καταστάσεις, τη δομή της σύγχρονης κωμωδίας.

Σκηνοθεσία: Μάνος Καμπίτης
Σενάριο: Μάρκος Σεφερλής
Πρωταγωνιστούν: Μάρκος Σεφερλής, Ελένη Καστάνη, Γιάννης Ζουγανέλης, Γιάννης Καπετάνιος, Έλενα Τσαβαλιά, Γιώργος Αγγελόπουλος, Δημήτρης Τζουμάκης, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Νίκος Βουρλιώτης, Βίκυ Κάβουρα, Ναυσικά Παναγιωτακοπούλου, Ιωάννης Απέργης, Αλεξάνδρα Παναγιώταρου και ο Δημήτρης Σταρόβας.

Παρακάτω είναι και το τρέιλερ της ταινίας ΧΑΛΒΑΗ 5-0 του Μάρκου Σεφερλή

Τι λένε αυτοί που είδανε την ταινία ΧΑΛΒΑΗ 5-0 του Μάρκου Σεφερλή;

Παύλος: Είδα εχθές την ταινία… Χάλια μαύρα… Διάχυτη φτήνια… Σενάριο βασισμένο σε χυδαία αστεία… Ντροπιαστικά “ειδικά” εφέ, σκηνοθεσία και σκηνογραφία κακού τηλεοπτικού σήριαλ… Η εικόνα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο… Κατά τη γνώμη μου ανέδιδε έντονη “βιντεϊλα”… Πλέον, ακόμα και ένα κινητό μπορεί να καταγράψει τέτοια εικόνα… Στην αίθουσα, που είχε κοινό όλων των ηλικιών δεν γέλαγε κανένας! Αντίθετα, οι περισσότεροι κοιμήθηκαν(!) γεγονός που σχολιαζόταν και μετά την προβολή από τις διάφορες παρέες… Ο Αγγελόπουλος ευχάριστη έκπληξη… Μοναδικό έξυπνο αστείο η σκηνή με τον Αρναούτογλου στην τελική έκβαση της ταινίας… Με λίγα λόγια μακριά! Σίγουρα δεν αξίζει τα λεφτά σας και τον χρόνο σας!

Σπύρος: Μία εβδομάδα πριν την έξοδο της ταινίας, στο site το οποίο αρθρογραφείτε, εμφανίστηκε υμνητική κριτική για το θεατρικό που συμμετέχει ο Σεφερλής και ενώ το Hairspray έχει ήδη ένα τρίμηνο στο Ακροπόλ. Το review της ταινίας, αναφέρει μέσα πράγματα, όπου άμα δεν πρόσεχα την βαθμολογία, θα νόμιζα ότι πρόκειται για το επόμενο αριστούργημα των Ζούκερ, Έιμπραχαμς. Δυστυχώς, επειδή δουλεύω σε κινηματογράφο, προσπάθησα να παρακολουθήσω δέκα λεπτά από το εν λόγω φίλμ. Ένα έχω να πω. Μάτωσαν τα αυτιά μου και τα μάτια μου! Οι θεατές αποτελούνται από πιτσιρίκια στην πλειοψηφία τους που γελούν σποραδικά και κάποιοι ενήλικες οι οποίοι κοιτούν συνεχώς το ρολόι τους. Απαράδεκτη αισθητική, προσβλητικό περιεχόμενο, θλιβερό αποτέλεσμα. Ευτυχώς στο κατόπιν, παρακολούθησα τον “Φάρο” και ήρθα στα ίσα μου. Συνεχίστε το αμερόληπτο έργο σας και κράξτε ελεύθερα.

Dreaming Wanderer: Το ότι προσπαθούμε πάντως να βρούμε κάτι καλό στον χειρότερο κωμικό που έχει εμφανιστεί ποτέ στο σύμπαν, δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει το επίπεδο της κωμωδίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Τον Σεφερλή τον πέτυχα αρκετές φορές στην tv όταν ακόμα στεκόμουν μπροστά στο χαζοκούτι με τις ώρες. Δεν άντεξα ποτέ πάνω από 10-15 λεπτά, ήταν αδύνατον. Δεν ξέρω ποιος από όσους υπέφεραν τότε με τα ανυπόφορα gags του θα μπορούσε να διανοηθεί έστω να κάτσει να δει 2 ώρες ταινία. Ο Σεφερλής είναι ο Έλληνας Adam Sandler με τη διαφορά ότι ο δεύτερος όταν αποφάσισε να δοκιμαστεί στο δράμα έδωσε μερικά εξαιρετικά δείγματα.

Η χειρότερη κινηματογραφική μου εμπειρία ήταν πάντως με Sandler όταν πήγα να δω, με μεγάλη παρέα κιόλας, την ταινία Don’t mess with Zohan. Η τελευταία φορά που πήγα σινεμά με μεγάλη παρέα. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πω ότι υπέφερα, και το εννοώ. Ένιωσα έντονη δυσφορία με τις απίστευτα χαζομάρες που πετάγονταν στα μούτρα μου. Ένιωσα άσχημα, σωματικά άσχημα και δεν ήταν λόγω προσβλητικών αστείων αλλά της γενικότερης διάθεσης και αισθητικής που σου έβγαζε η ταινία. Έμεινα στην αίθουσα με το ζόρι και με τις συνεχείς παραινέσεις φίλων που πήγαιναν 2-3 φορές τον χρόνο σινεμά και το διασκέδαζαν. Περιττό να πω ότι ποτέ ξανά δεν έκατσα να δω κωμωδία του Sadler.

Το ίδιο ακριβώς ένιωθα για Σεφερλή όταν τον πετύχαινα στην tv, με την διαφορά ότι εκεί είχα στα χέρια το τηλεκοντρολ. Δεν μπορώ καν να φανταστώ κάποιον να επιμείνει στο Σεφερλή και στον κωμικό Sadler μετά από 15-20 λεπτά έκθεσης σε δικό τους υλικό.

Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ο Σεφερλής ήταν από τους σημαντικότερους λόγους που με έκαναν να κλείσω την tv μια και καλή και οι κωμωδίες του Sadler κόντεψαν να με κάνουν να εγκαταλείψω την σκοτεινή αίθουσα.